Στα μάτια μου μοιάζει σχεδόν σαν άλυτο πρόβλημα. Αλλά το τι κάνουν τα μάτια μου είναι αδιάφορο για τους περισσότερους. Όμως το πρόβλημα παραμένει κι αυτό δεν το βλέπουν μόνο τα μάτια μου. Με ποιο τρόπο ο σύριζας, ένα κόμμα λενινιστικού τύπου, θα μπορέσει να προτείνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο σε μια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται πια -κι όχι άδικα- τα λενινιστικού τύπου κόμματα? Και πως αυτό θα το κάνει με έναν τρόπο που δεν θα εξασφαλίσει την αποτυχία που είχαν οι μέχρι τώρα κυβερνητικές λύσεις?